Ambelucja. Kraina dzieciów.

Sopot w sierpniu nie jest łatwy. W sezonie to piękne miasto, które jakby stworzone jest do kultury i w którym, jeśli tylko zamknąć oczy, widzi się panie pod parasolkami zdobionymi gipiurą, staje się przedsionkiem piekła. Monciak zadeptany jest przez grubaśne rodziny wielodzietne usmarowane lodem włoskim. Plaża (tak cudowna jesienią!) jak grill, wypełniona jest gotowymi do obróbki termicznej ciałami. W obłędnie drogich lokalach pełno dwudziestolatków w stylu „młody dandys” i dwudziestolatek w stylu „nawet-mój-piesio-ma-smycz-od-majkela-korsa”. Pachnie źle pojętym luksusem i frytkami. Wiem o tym, bo rok w rok odwiedzam Sopot latem. Zastanawiacie się, po co wracam?

Myślę, że im więcej tandety w mieście tym piękniejsze są w nim oazy. W Sopocie jest ich kilka. O wyjątkowej księgarni w Krzywym Domku już pisałam (TUTAJ) i nadal uważam ją za wzorzec kameralnej księgarni. W tym roku, dzięki wskazówkom fanów Książki Kupuję Kameralnie, przyjechałam poznać Ambelucję.

W całym mieście roi się od rodzin z dziećmi, które nie wejdą do księgarni choćby ich widłami kłuto. Szkoda, bo w zalewie tandety i wątpliwej wakacyjnej rozrywki Ambelucja jest jak tropikalna wyspa. Jej egzotyczna nazwa pochodzi prosto z wyobraźni 3 letniej wówczas córki właścicieli, która nazwała tak swoją planetę na której wszystko jest możliwe. Ja na tej nowej ziemi poczułam się od razu jak u siebie. Przedsionek pełen przepięknych plakatów, potem drugi z kanapą i stolikiem do herbaty. Zaglądamy dalej, a tam Pani Monika. Od razu uśmiechnięta, od razu zainteresowana nami, zanim cokolwiek się powiedziało. Ja latam z aparatem, ale nie da się uchwycić klimatu, jaki panuje w tej księgarni. Jest tu po prostu dobrze i przyjaźnie. Córka biegnie do sali z kącikiem dla dzieci, ojciec córki zasiada na kanapie i dokonuje cierpliwej selekcji książek, które mu z Panią Moniką podajemy. Ambelucja to miejsce dla dzieci (w każdym wieku). Na półkach można znaleźć w zasadzie wszystko o czym się pomyśli, a Pani Monika jest skarbnicą wiedzy. I widać, że prowadzenie tej księgarni to jej prawdziwa pasja. Proszę, żeby coś nam zaproponowała i uważnie słucham. Kupowanie książek dla dzieci to niełatwa sprawa. Wiele z nich jest źle napisanych, uczą złych nawyków językowych, narajają do małych głów głupstwa, albo są po prostu niemądre i straszne. Zaufać komuś z wyborem dobranocnych lektur, to ryzykowne posunięcie. Jednak nie miałam wątpliwości, że selekcja Ambelucji będzie w punkt. Połowę musieliśmy zostawić, bo nie mielibyśmy za co do domu wrócić, ale reszta jedzie z nami do Warszawy.

Wielką zaletą Ambelucji jest to, że jest prowadzona z autentycznej miłości do książek. Widać to i po sposobie ich traktowania i po ich doborze. Na półkach można tu znaleźć pozycje wydawnictw zupełnie niszowych, o których nigdy nie słyszałam, ale i klasyki literatury dziecięcej (m.in zachwycające nowe wydanie Pożyczalskich z wydawnictwa Dwie Siostry) i światowe bestsellery. Są też cudowne książki wydawane przez wydawnictwo założone w 2012 roku przez Sebastiana i Monikę Szymkowiaków – Łajka.

Udało mi się chwilę porozmawiać z właścicielką i mam wrażenie, że sporo z klimatu tego miejsca to pochodna osobowości „rodziców”. Obie wiemy, że na prowadzeniu księgarni nie da się zbudować majątku na miarę Carringtonów, ale daleko nam do marudzenia. Jest jak jest i trzeba się cieszyć, że są ludzie, którzy doceniają takie miejsca jak Ambelucja. To, że nie ma tu tłumów? Trudno, ale są za to wierni przyjaciele księgarni (od dziś JA się do nich zaliczam). Ciężko jechać na wakacje na dłużej, bo wtedy trzeba zamknąć interes? To się pojedzie na krócej. Ludzie przychodzą robić zdjęcia półek, a potem kupują w internetowych dyskontach? No na to to już nic się nie poradzi…Trzeba walczyć o to, żeby (cytując klasyka) „Nie spuszczać z tonu, nie zaniżać poziomu.” Takie miejsca, jak Ambelucja są niezwykle potrzebne. Będąc tym, czym są uczą ludzi świadomego kupowania książek i poważnego podejścia do literatury, również dziecięcej, która dopiero zaczyna być traktowana serio.